Wewnętrzny przewodnik

Keriann

Karasu, hehe, jak ja Cię dobrze rozumiem:) Ale stwierdziłam, że skoro kroczę trzeźwo przez życie, to schizofrenii mieć nie mogę, zwłaszcza, ze testy psychologiczne, które kiedyś miałam rutynowo robione wykazały, że jestem do znudzenia normalna. Też się biłam z myślami, chyba, jakbym w końcu przyznała, że to tylko moje twory, to byłoby mi przykro, a gdybym uwierzyła w mitotwory (teoria Holdstocka), to chybabym dostała nerwicy z paranoją Wink

Przyjmuję istnienie rzeczywistości niewidzialnych, wymiarów innych niż nasz materialny układ współrzędnych i- jest OK.
A tych których całkiem świadomie traktuję od początku jako wytwór podświadomości, bo tak też właśnie ma to funkcjonować- też lubię, ale to inna historia.

Dreamcatcher

Ciekawe, właśnie uzmysłowiłem sobie, że nie mam wewnętrznego przewodnika. Współpracowników, towarzyszy, jasne. Kruk, który użycza mi swej mocy, gdy chcę dolecieć w jednej z wielu podróży, wilk, który zna ścieżki dla mnie niewidoczne, nauczyciele, którzy pokazali mi i nauczyli wiele na mojej ścieżce. Ale czy mam wewnętrznego przewodnika? Po na myślę stwierdzam, że kiedyś miałem. Co się z nim stało, straciłem z nim kontakt, już go nie widzę, nie słyszę? Nie, nauczyłem się go na tyle, by zrozumieć, że to ja jestem tym przewodnikiem. I nie chodzi o to, że wewnętrzny przewodnik jest częścią mnie, tylko o to, że by zaakceptować go na tyle, by stać się jednym. Umysł ma tę dziwną skłonność do dzielenia. Przewodnika nigdy nie widzę, jako części siebie. Stanowi integralną całość ze mnę, stopił się we mnie tak, że zatarła się ta umowna granica. Być może dlatego w większości przypadków wiem, co chcę robić. Very Happy

Keriann

Ja właściwie wychodzę z założenia, że ogólnie umysł ma ogromne możliwości, tylko niektóre swoje zdolnosci musi "ukazywać" części świadomej, być może właśnie jako zwierzęta. Trzeba zachowywać ostrożność, bo nie przeczę, że istnieje i świat duchów, i archetypy różne, jednak najwygodniej mi się pracuje ze sobą samą- tylko pod wieloma postaciami Wink

Dreamcatcher

Keriann

A jak definiowalbyś swoje zwierzęta? Bo to ciekawa sprawa, ile osób tyle podejść niemalże Wink

czy w Twoim przypadku to są konkretne duchy konkretnych zwierząt, totemy, archetypy czy też coś zupełnie innego? jak je spotkałeś? Świadomie czy przypadkiem? pozdrawiam!

Dreamcatcher

Tin

Uch. Czytajac Cie, Dreamcatcher, zerkam na polke, gdzie czeka na mnie kolejna ksiazka Castanedy... i przypomina mi sie, ze czas chyba przelamac w sobie to zapierajace dech w piersiach zdziwienie-strach: i siegnac dalej...

Keriann

No więc drążąc temat- kim czy czym właściwie jest Zwierzę Mocy? Na jakiej płaszczyźnie się z nami kontaktuje- w obrębie nas czy poza nami? Jakie jest- czy ma ciało, czy jest wieczne, jak żyje, czy żyje? Temat mnie zaciekawił, ponieważ osobiście pracowałam z archetypami, ideami i zwykłymi zwierzakami na podwórku Wink

Dreamcatcher · Wysłany: Czw 18:12, 06 Mar 2008 Temat postu:

Keriann · Wysłany: Wto 0:47, 11 Mar 2008 Temat postu:

O, to zgadza się z moim rozumieniem. Chociaż dla mnie totem jest bardzo bliski pojęciu archetypu. Może się mylę, ale jednak jakoś je na czuja utożsamiam, wydaje mi się, że to właściwie dwie nazwy tego samego. Albo inaczej. kazde zwerzę mocy jest archetypem, ale odwrotnie nie. Tak jak nie każdy czworokąt jest kwadratem ;

Dreamcatcher · Wysłany: Wto 1:38, 11 Mar 2008 Temat postu:

Keriann · Wysłany: Wto 12:50, 11 Mar 2008 Temat postu:

Ok, czyli gdyby rasa ludzka nie istniała załóżmy, nie istniałyby oczywiście archetypy, lecz zwierzęta mocy- istniałyby? Dobrze rozumiem? To teraz nasuwa mi się kolejne pytanie, skoro każde zwierzę (a przynajmniej te zaawansowane wolucyjnie, jak ssaki. Czy też każde, każde? Stonoga też? jak to jest?) ma swoją reprezentację w postaci zwierzęcia mocy, które poprzez swoją osobę same manifestują. A co z ludźmi? Też jestemy ssakami. mamy swoje "zwierzę mocy"? I jeszcze jedno- gzie można tu wsadzić Platonowskie pojęcie "idei"- gdyż idea jest bliska archetypowi, ale wydaje mi się, że niezależna od umysłów odbiorców. Czy zwierzę mocy może być czymś w rodzaju idei opisywanej przez Platona? Czy jest bardziej osobowe? Ma włąsną swiadomość czy zbiorową?
Uhh, się rozkręciłam, im dalej w temat, tym więcej pytań, mam nadzieję, że nie masz za złe mojej ciekawości Smile

Szamanizm jako taki nie jest dokładnie moją ścieżką- jak na razie, ale wydaje mi się bardzo ciekawy. Nietóre jego elementy przewijają się w moim życiu, ale chcę poznać więcej, a najlepszą metodą jest pytać praktyków Smile

Dreamcatcher · Wysłany: Wto 16:56, 11 Mar 2008 Temat postu:

Keriann · Wysłany: Śro 23:11, 12 Mar 2008 Temat postu:

Wielkie dzięki za wyczerpujące odpowiedzi. Kto szuka, ten znajdzie, masz rację, ja sama nie odczuwam powołania w kwestii szamanizmu, choć w kwestii uzdrawiania tak- i to zarówno ciał, jak i duchów. Stąd wybrany zawód- medycyna z poszerzonym spektrum psychoterapii. Hmm, a może to właśnie jest powołanie do szamanizmu, tylko nieosadzone w typowo "szamańskich" realiach, bo ich po prostu nie znam? Nie ma oprawy, ale jest idea Smile

Zobaczymy.
A na Twoje forum trafić łatwo, reklama skuteczna i dyskretna Smile

Dla tych, co chcą poszukać.

Pozdrawiam!

Szerszen · Wysłany: Czw 12:41, 13 Mar 2008 Temat postu:

A co to sa "typo szamanskie realia?" Wink