Liadan

Liadan

Keriann sama tego chciałaś Very Happy

A więc trochę mojej mrocznej poezji, tylko na początek coś przyjemnego Smile

***

Gdy nadejdzie mroźna zima
I biel pokryje świat
W objęciach Morfeusza
Odnajdę wiosny ślad

A gdy powróci radość wiosny
I zieleń zdominuje świat
W objęciach Morfeusza
Za latem zatęsknię jedyny raz

I gorąc lata wróci z lipcem
By rozgrzać piasek i rzek wód
W objęciach Morfeusza
Powrócę w jesieni chłód

Lecz jesień też nastanie
By chłodnym deszczem smutek nieść
W objęciach Morfeusza
Ukojenie znajdę swe.

Keriann

No i gdzież to jest mroczne? Wink

Bardzo fajnie, że piszesz, mam nadzieję, że na jednym się nie skończy.

Liadan

No nie, tylko, że ja rzadko mam poczucie że mój wiersz jest taki jak powinnien być, za to odczucie, że muszę go poprawić i dokończyć, jak dokonam selekcji to coś wstawię Smile

Liadan

***
Utajony sens
Czeka na progu wieczności
A tam po drugiej stronie lustra
Inaczej pada światło księżyca
Inaczej rozlega się rozpaczliwy krzyk
Pomoc nie przyjdzie
Nadzieja kona w ramionach ciemności
I niewyczuwalna łza spływa po policzku
Myśl ostatkiem życiowych sił
Może jednak sens był blisko
Bliżej niż wystarczyłoby do życia
Za późno
Zgasł blask oczu
Światło księżyca pada na blade ciało
A powtarzali, że nigdy nie jest za późno
Pomoc nie przyszła
Niezauważony sens
nadal trwa na progu wieczności

borowiak

Ikona nadziei w kolorach ciemności.

W gasnących oczach ostatnia łza-
nie starcza, by poznać życia smak
prawdę na progu nowego dnia,
księżyca światło i rozpaczliwy krzyk.

Liadan tak sobie myślę, że poeci umierają ostatni. Trzymaj się wszystkiego co masz, a kiedy poczujesz, że to za mało- pozbądź się tego- szukaj sensów które uznasz za swoje. Pozdrawiam cieplutko Smile

Liadan

Oj Borowiaku ktoś na tym forum musi być "mroczny" skoro wszyscy tacy wspaniali jesteście Very Happy

Ale jak mogłeś nie wiedzieć, że poeci nie umierają?
"Non omnis moria" (mam nadzieję że dobrze to napisałam

)

borowiak

"Nie wszystek umrę" upierałbym się, że to raczej o poezji niż poetach. Myślisz że taki Gałczyński jest ja Elvis Presley? Wiecznie żywy i co rusz widziany przez kogoś to tu, to tam? Dlaczego napisałem, że poeci umierają ostatni? Ponieważ mają tak silnego ducha w sobie i tak silne umiłowanie życia, że zawsze trwają do samego końca. No chyba, że myślimy o poetach nieszczęśliwych, piewcach bólu i marności Smile

ci jednak nie są moimi mistrzami, choćby ze względu na moją "wspaniałość" Razz

eldan

***

Spragniony byłem aż do chwili
Dopóki Słyszałem słowa twe ciepłe,
Dopóki myślałem, że kochasz mnie jeszcze.
Jeśli w ogóle miłość istniała
Dopóty żyła Tobą.

Jeszcze,

Kiedy konała

(ups, pospieszyłem się i nie zauważyłem, że to Twój temat. Przenieście może gdzie indziej, lub wyrzućcie jeśli chcecie)

Liadan

Mi to wcale nie przeszkadza Eldanie Wink

I nici z mojej mrocznej poezji. Ostatnio odkryłam w sobie takie pokłady światła, że (mam nadzieje) nawet jesienny deszcz nie zmyje uśmiechu z mojej twarzy, a owocami tego stanu z przyjemnością się dzielę.

Czy czujesz...

Czy widzisz wiatr,
gdy zimnem twarze owiewa?
Czy czujesz jak,
woda spływa strumieniami z nieba?
Popatrz na mgłe,
która w srebro wzgórza spowija.
Może w niej czas,
na chwilę się tylko zatrzymał.
Poczuj jak świerszcz
nocą arie odgrywa.
Nie wiem, czy wiesz -
w graniach tych tkwi magia księżyca.
Gdy noc po zmierzchu zapadnie
spójrz na jego srebrno-bladą tarczę
i poczuj przepływ życia w tobie.

Jak żyć

Spróbuj
rozłóż skrzydła
fruniesz
wiatr w twych piórach
śpiewa
płyniesz w chmurach
po przestworzach nieba
niczym ptak
jak anioł
myśl o wolności
Usłysz
zasłużony okrzyk radości
nagły ból serca
pukanie miłości
do bram anielej duszy
Nie zatrzymuj się
Fruń
każdy wysiłek twój
wynagrodzi dobry Bóg.

borowiak

Liadan raczej 'przepływ życia w sobie' lub 'przypływ co niesie życie tobie'
ale o gustach się nie dyskutuje, tak tylko wtrącam z wrodzonej sympatii Smile

ps. a tak z ciekawości, co to jest- zasłużony okrzyk radości

Wink

Liadan

Graves stwierdziłby, że bogini poezji i inspiracji mnie opuściła, bo ją zdradziłam wybierając życie w mieście, ale na szczęście nie przepadam za tym autorem.

Dziwna sytuacja - zazwyczaj jestem w stanie konkretnie określić kiedy powstał dany wiersz, a już na pewno pamiętam sam zarys sytuacji - konkretne uczucia i wydarzenia, które wpłynęły na jego powstanie. Znalazłam jednak w swoim notatniku wiersz, którego w ogóle nie pamiętam, co więcej nie jestem w stanie z 100% pewnością powiedzieć, czy w ogóle to są moje słowa. Za tym, że jednak są przemawia fakt, że pod wierszem nikt inny nie jest podpisany - standardowo zapisując sobie czyjeś słowa podaje autora. Jest także data, co by wskazywało, że jednak to ja go pisałam w konkretnym momencie.

Pozwólcie więc, że przytoczę:

***
dotykam Cię we śnie
budzę do życia
szmaragdową łąkę
pradawny las

zamykam oczy
pod skórą czuję
chłód powierzchni lustra
przemierzam kolejny świat

Nathaira

Całkiem miła senna wizja.. Smile