Borowiak

borowiak

Próbowałem w życiu różnych rzeczy. Nigdzie nie zagrzałem miejsca. Kiedy próbowałem pomagać ludziom stwierdzałem że albo nie potrafię, albo ludzie nie wiedzą czego chcą. W efekcie jestem raczej samotnikiem. Kazży dzień jest dla mnie wyzwaniem, moja droga to głownie rozdroża Smile

Czasami myślę że spokój ducha nie jest celem drogi tylko samą drogą Smile

Keriann

Doszedłeś bardzo daleko. U mnie mieszkanie tak, jak bym tego chciała, jest ciągle w sferze marzeń, a sfera marzeń często zostaje spychana przez natłok spraw codziennych tak, że rozmywa się do momentu, w którym nadchodzi pytanie- czego chcę. Masz rację, ludzie nie wiedzą czego chcą, szczęśliwy ten, kto dokładnie wie, choć ja co do wielu spraw mam dość sprecyzowane podejście. Jednak niedosyt wynikający może ze zbyt małej wiedzy w stosunku do tego, jakie mam zapotrzebowanie, do pozania swojej ścieżki i jej jasnego celu, w końcu sam proces odzierania tego z produktów wtórnych i pseudoduchowych, narzucancyh przez coś, czym się otaczamy, czasem wręcz z lubością, szukając swego rodzaju azylu... to zostawia sporo miejsca na pytania i niedomówienia. BYć sobą szukając i otaczając się tym, czego się szuka, ale do końca nie znajduje, to dość trudne. Nie wiem, czy wyrażam się dość jasno, ale mam na myśli iluzje, którymi można się "zapychać" i w ten sposób zafałszowywać swoją ścieżkę nawet przed samym sobą, zaspokajać się pseudocelem, mniejszym, wymagającym mneij wysiłku, bardziej opłacalnym ze względu na atrakcyjność, aprobatę, takie tam.

Ludzie może nie tyle potrzebują pomocy, co autentycznych relacji. Wydaje mi się , że warto być. Sobą dla siebie i dla innych. Jesli ktoś zechce, skorzysta z tej możliwośći autentycznego spotkania i tu już właściwie nie mówi się o pomocy, tylko o relacji z całą jej pełnią i konsekwencjami.

Dobra, wzięło mnie na zawiłe refleksje, to pewnie przez natłok czeskiej literatury, szwendanie się po dziwnych uliczkach i ćmawe pivo Wink

))

borowiak

Keriann

Jak mawiają, mowa jest srebrem lec milczenie złotem... Choc czasem warto usłyszeć od kogoś coś, co zainspiruje, całkiem niechcący pokaże coś, na co warto zwrócić uwagę. a a propos tułaczki, wędrówki, to w sumie ja całe zycie postrzeganm w ten sposób, a arzczej jako etap drogi. Którego finał zwieńczony jest mottem z piosenki ze starego polskiego serialu: "Cos być musi... Coś być musi, do cholery, za zakrętem!" Wink

Przy okazji, spójrz na podpis Kruczej (sorki za obgadywanie). Moim zdaniem jest po prostu- trafiony.