Medytacja - teza do dyskusji.

Guru Rav

Medytacja. Tu pojawią się, mam nadzieję, tysiące tematów, problemów i pytań. Ja stawiam dziś, może nieco prowokująco, takie pytanie: czy ważna jest metoda medytacji, czy jedynie jej cel? Wiemy, że jest wiele szkół medytacji, wiele jej rodzajów, sposobów na wejście w siebie, opuszczenie siebie, rozpłynięcie się itd. Ciekaw jestem Waszych doświadczeń i Waszych opinii, bo przecież - trzeba to powiedzieć na forum druidycznym - nie ma dziś celtyckiej szkoły medytacji…? Smile

Collach

Guru Rav

To chyba wielkie szczęście mieć wrodzony dar medytacji. Dla większości śmiertelników, przypuszczam, to kwestia opanowania pewnej techniki, jakiś proces (też pewnie można mieć większe lub mniejsze predyspozycje).

Np. moje doświadczenia dotyczą przede wszystkim jogi. Nawet na najniższym poziomie hatha-yogi jest to naprawdę żmudna nauka, wymagająca systematyczności i wyrobienia w sobie już na wstępie pewnego rodzaju "nieczułości" na własny nastrój… Confused

Szerszen

Odpowiem moze dosc zagadkowo - w zaleznosci od celu medytacji moze byc wazna jej metoda, ale to tylko moje zdanie.

Guru Rav

hm... wiem, że sam użyłem tego sformułowania "cel medytacji" Confused

, ale już tu czai się dwuznaczność: człowiek, który wybiera się w taką niesamowitą podróż (w jakimś zamiarze = celu) nie ma pojęcia, co go spotka nie tylko na końcu tej drogi (koniec = cel), ale i po drodze...

Szerszen

jesli "medytuje dla medytacji" to tak
jesli medytuje w okreslonym celu to moge sie spodziewac na co sie natkne na drodze.

Keriann

Chyba, że ma cel z grubsza tylko sprecyzowany. Ja czasem jestem zaskoczona, na jakie tory może zejść medytacja, co do której celu konkretnie się nie upieram, wyznaczam go tylko z grubsza, ogólnie. Typu nie- mam osiągnąć to i to, tylko- mam osiągąć coś, czego potrzebuję, nie definiując tego wcześniej. I płynę z prądem, oczywiście kontrolując z grubsza sytuację, ale pozostając otwarta na tyle, na ile uznam to za bezpieczne i dla mnie dobre.

borowiak

Myślę że kiedy się medytuje cel pojawia się wraz z praktyką.
Metody są różne, polecam dla początkujących podążanie za oddechem.

borowiak

Myślę że kiedy ma się cel, warto medytować by cel ten stał się rzeczywistością, a przynajmniej nabrał wyrazistych kształtów.
A jesli medytujemy naprawdę to-

"Kiedy w krajobrazie nie ma żadnego wiosennego kwiatu,
żadnej jesiennej barwy,
na brzegu słomiana chata
stojąca na przeciwko złotego zachodu słońca."

i jeszcze takie coś-

"Kiedy spoglądamy na zewnątrz widzimy drzewa, kwiaty, góry i ludzi, i nie możemy wymazać tego widoku. Nie można zmazać rzeczy, które pojawiają się przed nami. Nie możemy „zamknąć” naszych uszu i czujemy wiele rzeczy: ciepło, zimno, radość, ból, zapachy. W ten sposób żyjemy całkowicie połączeni ze środowiskiem, które nas otacza. Nie możemy się od niego oddzielić.
Najważniejszą rzeczą jest nie być przywiązanym do tego otoczenia. Nie oznacza to by zamknąć nasze oczy, nie oznacza to, by zamknąć nasze uszy, nie oznacza to, byśmy przestali odczuwać zapachy, nie oznacza to, byśmy przestali odczuwać. Oznacza to, że nasze umysły muszą stać się naprężone i skoncentrowane poza tymi wszystkimi bodźcami. Oznacza to, by nie być rozproszonym, nie używać naszych umysłów bez sensu, nie rozluźniać naszej uwagi. Oznacza odnalezienie naszego centrum i za pomocą całej naszej koncentracji zebranie ześrodkowanej energii."

Keriann

Ciekawy cytat, w sumie przypomina mi trochę moją pracę, zwłaszcza ze zględu na motyw drzewa. Z tym, że ja właściwie robię to jako pierwszy krok. Kolejnym jest właśnie uświadamianie sobie i poznawanie. Jednocześnie statyczna forma istnienia, w pewien sposób określnona, niezmienna, z drugiej strony jednak zmieniająca się w pewnym zakresie. Statyczne "bycie" i dynamiczna podróż w jego obrębie? ...coś takiego Wink

Guru Rav

Szerszen

To ze nie jestes rezyserem nie oznacza braku kontroli nad soba - spotykasz sytuacje/istoty i to ty generujesz a przynajmniej mozesz generowac swoje relacje z nimi.

Guru Rav

Osobiście wolę to określać mianem napotkanych "stanów", nie "istot". Chyba że mamy na myśli kogoś, kto bawi się metodą Silvy i wizualizuje,ale to są prawdopodobnie znów zabawy rozumu i mały mikser w tym, co nazywamy "głową". Nie można wówczas jednak na poważnie określić tego mianem "oderwania się od ziemi".

Nie wyobrażam sobie kontroli nad (dochodzeniem do i) rozpływaniem się we wszechświecie.

Keriann

Ja to widzę podobnie, jak pisze Szerszeń. Nie jestem reżyserem, ale w dowolnej chwili mogę użyć wizualizacji wyjścia i przestać. Albo nie chcieć w czymś uczestniczyć- nie jestem bezwolna. Układam swoje realcje, przeżywam je, ale tak, jak w realnym świecie mam wpływ na to, co zrobię, mogę podjąć deyzję, czy chcę w czymś wziąć udział czy nie. Nie zawsze wiem, co to będzie, ale mogę się rozmyślić przed albo w trakcie. Nie programuję swoich medytacji- w sensie: zobaczę i osiągnę to i to- jestem otwarta. Ale totalnego "odlotu" bym sobie na razie nie zafundowała. Za mało znam ten dziwny świat w środku Wink

Szerszen

Do celow do jakich stosuje techniki medytacyjne i transowe, niezbedna jest przynajmniej czesciowa kontrola siebie i swoich poczynan.

Oderwanie sie dla oderwania jest dla mnie marnowaniem sil i srodkow - ale jest to kwestia osobistej filozofii a nie jakis uniwersalizm.

W druga strone jestem przeciwny interpretowaniu wszystkiego jako wytworow naszego umyslu - oczywiscie sila wizualizacji jest ogromna, ale istnieje roznica miedzy wizja, w tym rowniez i taka, w ktorej uczestniczymy aktywnie a wizualizacja. Pisze o istotach i sytuacjach, bo moj swiatopoglad dopuszcza istnienie bytow zewnetrznych - duchow, Bogow, etc... niezaleznych od umyslu ludzkiego. Praktyka jaka posiadam, byc moze skromna, zdaje sie to potwierdzac, chociaz oczywiscie mozna to czego doswiadczylem tlumaczyc rowniez jako produkcje mojego umyslu. Wole je interpretowac zwazywszy na to iz sa mozliwe wejscia w interakcje z druga osoba w podobnym stanie (mialem kilkakrotnie takie przypadki, zarowno indukowane jak i spontaniczne), jako podroze po innych swiatach i interakcje z bytami zewnetrznymi.

Mitologie i kosmogonie potwierdzaja takie podejscie, nauka poki co neguje i probuje tlumaczyc innymi czynnikami. Nie wszystko moim zdaniem da sie wyjasnic nauka, tak samo jak dany nurt filozoficzny czy religijny rowniez nie ma monopolu na prawde obiektywna (chociaz moze w sposob calosciowy tlumaczyc swiatopoglad swoich wyznawcow).