Inny Świat

Keriann

Jednym z założeń współczesnego druidyzmu jest wiara w Inny Świat, w coś więcej, niż to, co udaje nam się dostrzec za pomocą 5 zmysłów. Tak więc nowy temat do dyskusji. Jak to postzregacie? Czym jest Inny Świat? Czy faktycznie takie coś isnieje i co to może znaczyć?

Guru Rav

Czy nie należy wyjść od tego, że to my jesteśmy "inni" w stosunku do rzeczywistości? To oczywiście znamy już od czasów Platona... Istnieje inny świat, a może inny wymiar tego, co nazywamy światem, ale (na razie?) nie jesteśmy w stanie tego doświadczyć. Problem leży nie po stronie IŚ, ale po naszej. I jeśli warto w tym kontekście do czegoś dążyć, to celem jest otwarcie się na to, co niepoznane lub nawet odrzucone jako niedorzeczne przez ludzi. Co myślisz, Keriann?

borowiak

Guru zgadzam się z tobą. Zasadniczą sprawą jest to, jak postrzegamy to co widzimy przy pomocy naszych zmysłów. Podobno byt kształtuje swiadomość, lecz dla Druida to swiadomość kształtuje byt. Człowiek z otwartym umysłem widzi więcej i dostrzega znaczenia ukryte przed sceptykami. Np. leśna polana dla kogoś może byc tylko leśną polaną a dla kogoś Uroczyskiem- miejscem pełnym tajemniczych mocy.
Inną sprawą jest to czy potrafimy zapanować nad wykreowaną rzeczywistością. Jeśli nie, znaczy to że potrafi ona życ własnym życiem czyli nie jest tylko naszym dziełem. Jesli zaś posiądziemy całkowicie kontrolę nad otoczeniem (oczywiście nie mam na myśli panowania nad pogodą) Smile

to znaczyłoby że albo posiedliśmy moc, albo jesteśmy ślepcami żyjącymi w świecie wyobrażeń Razz

Piszę to by powiedzieć że możemy dowolnie kształtować rzeczywistość. Naszą sprawą jest to gdzie jesteśmy i co widzimy, tylko czy potrafimy poradzić sobie w nowych sceneriach sami ze sobą? Tęsknimy często do tajemniczego świata, zapominając że może on całkowicie odwrócić nasze życie, czy jesteśmy na to gotowi?
Osobiście uważam że istnieją miliardy rzeczy których nie widzimy, istotne jednak jest to jak postrzegamy to co dane jest nam ujrzeć.
Mówiąc- jak, mam na myśli patrzenie na otaczjący nas świat z szeroko otwartymi oczami i sercem. Nie tęsknienie do magicznego świata lub do jakiegokolwiek świata z marzeń. Jeśli tak będziemy patrzeć to nasza codzienność powoli zacznie pokazywać nam coraz więcej, chciałem napisać- aż dotrzemy do..., tylko zastanawiam się czy jest takie miejsce które jest celem tej drogi. Czy nie jest tak że już tam jesteśmy tylko tego nie widzimy. Niewidzialny świat, gdzie? A Bear

Keriann

Guru, zgadzam się. A z drugiej strony, zastanawiwm się czy w takim razie nie jest bezpieczniej, jak jest, skoro ludzie są, jacy są. Chociaż, gdyby się zmienili na tyle, aby zauważyć niepoznane, może nie byłoby to już wtedy zagrożeniem dla równowagi. Balans utrzymuje się sam? Mechanizmy bezpieczeństwa stojące na straży tego, co stało się niedostępne? A może tylko dostępne znacznie trudniej?
Trudno skojarzyć mi Świat Idei z celtyckim Annwn na przykład, chociaż, jak tak się wgłębić, oba stanowią coś w rodzaju "wnętrza ziemi". O, jaka metafora mi wyszła- chodziło mi o wnętrze bardziej w sensie głębszego wymiaru, "psyche". A do Czarownej Krainy można się było podobno dostać przez podziemne wejścia. Ciekawe czy ten zbieg okoliczności w określeniach jest faktycznie taki przypadkowy? Zważywszy, że nie są to nieomylne prawdy, tylko różne wersje odbioru, może faktycznie należałoby wyciągnąć coś w rodzaju średniej.
Borowiak- słuszne spostrzeżenie, łatwa okazja do pułapki. Tyko, że rzeczywistości wykreowanej nie nazwałabym faktyczną rzeczywistością. Owszem, odczuwamy, przeżywamy... Zastanawiałam się nad tym wielokrotnie. Myślę jednak, że stanowi ona substytut. I właśnie coś w rodzaju pułapki lub tymczasowej przechowalni. Ktoś, kto będzie doświadczał wyłącznie rzeczywistości przez siebie wykreowanej, moża stać się zamknięty na te już niezależnie istniejące. Może też doświadczać ich w jakiś sposób i na tej bazie tworzyć kolejne- własne, mieszając iluzje z doświadczeniami.
A kontynuując- zdziwienie jest domeną dzieci i filozofów Smile

I odkrywców Smile

A może to sama droga jest już doświadczaniem Innej Rzeczywistości. Jeśli tylko umie się ją doświadczać. Nie konkretne przejście, ale sam proces wędrowania?

Wiedzmanna

Mój nauczyciel pedagogiki mówił nam : spójrz na świat oczami dziecka. Zachwyć się kroplą rosy na listku, zapytaj pająka jak plecie swoją sieć, zobacz we wrzosie czerwoną czapeczkę lesnego skrzata... Wówczas zobaczysz o wiele więcej niż zabiegani ludzie, dla których jedynym celem jest li tylko zdobywanie coraz więcej pieniędzy. I będziesz o wiele bogatsza, niż oni. Naucz się od swojego dziecka tak patrzeć. I nie zabieraj mu magii, jaką w swym dziecięctwie nosi.
Zapisałam sobie te słowa w zeszycie do wykładów czerwonym długopisem. Zeszyt zaginął, słowa wryły sie w pamięć.
Może to jest ten INNY ŚWIAT, którego nie widzą ludzie? Może nie chcą go widzieć, bo nie ma w nim materialnych zysków?
A może INNY to znaczy ten właściwy, pełen przyjaznych, serdecznych, życzliwych sobie ludzi? Tak mnie na filozoficzne rozważania zebrało.. Very Happy

Karasu

"Jest inny świat
Tak wiem gdzieś tu
Nie za lasami tam
Po prostu on jest tu

I czuję płonie światło tuż obok nas
Tak czuję światło płonie
I złoty deszcz, a tęcza
Tęcz nad głową
Wystarczy tylko spojrzeć" Antonina Krzysztoń
Chociaż, jak lubi mawiać mój znajomy - patrzeć, a widzieć to dwie różne sprawy Wink

I zgadzam się z Wiedźmanną, ludzie nie zauważają 'innego świata', bo nie potrafią otworzyć szerzej oczu, i zobaczyć tego, co być może widzieli kiedyś - zanim reszta wytłumaczyła im że nie to jest ważne, że przecież tym nie wykarmią rodziny Wink

A z innego punktu widzenia... ktoś powiedział mi kiedyś, że to o czym marzę, w co wierzę, co jest dla mnie prawdziwe, zawsze będzie moim 'innym światem', własnym kawałkiem rzeczywistości. Wtedy ten świat każdy nosił by w sobie.
Ale może był by on zbyt odcięty Neutral

Sama juz nie wiem

Keriann

"(...)zobaczyć tego, co być może widzieli kiedyś - zanim reszta wytłumaczyła im że nie to jest ważne, że przecież tym nie wykarmią rodziny ."
Karasu- sedno! moim zdaniem większość przypadków właśnie tak wygląda. Brutalna prawda.

Amras

Hmm.. ciekawe spostrzerzenia. I w sumie ze wszystkimi się zgadzam bo każde może być prawdziwe Smile

. Nawiązując do tego co pisała Karasu że "ten świat każdy nosił by w sobie", to istnieje tez taka możliwość że każdy taki indywidualny świat może łączyć sie z innymi światami i tworzyć jedną mniej lub bardziej spójną całość która gdzieś tam sobie istnieje, rozrasta sie i zmienia w zależności od nas samych.
A nielicznym z nas dane jest taki świat widzieć.

Tutaj jeszcze wspomne o kontroli nad takim światem o ktorej pisal już Borowiak. Taki świat we własnej sferze możnaby kreować i kontrolować wedle uznania, ale poza tą naszą indywidualną sferą reszta takiego świata istniałaby niezależnie od nas lub mielibyśmy na nią ograniczony wpływ. Dokładnie tak samo jak w niby rzeczywistym, fizycznym świecie, którego doświadczamy na codzień. Mamy wpływ na pewne rzeczy, istoty czy wydarzenia, ale efekt zależy też od woli obiektu (najczęście żywej istoty) na którą chcemy wpłynąć.

Trochę mi się to wszystko kojarzy z tzw światem lub jak kto woli, wymiarem astralnym, który według istniejących teorii jest światem zbudowanym z myśli żywych istot. Analogia bardzo duża Smile

Jakby na to nie patrzeć i jak tego nie rozumieć, jestem przekonany że taki inny świat lub nawet zbitek światów istnieje i tak jak w świecie rzeczywistym nieraz ulegamy lub żyjemy złudzeniami i rzeczami nieistotnymi, które zasłaniają nam oblicze naszego swiata, tak i w tym innym świecie, też takim złudzeniom pewnie ulegać możemy. Wydaje mi sie iż wszystko zależy od nas samych w tym przypadku i tego co uważamy za ważne i istotne dla nas.

Keriann

Amras, zgadzam się z Tobą. I mi się to wszystko kojarzy z teorią światów bąbelkowych autorstwa Stephena Hawkinga. Myślę, że wszystko jest powiązane, na częśc mamy wpływ, częśc dzieje się poza nami, ale nie jest dla nas definitywnie zamknięta. Kwestią jest droga, poszukiwania, odkrywanie, w środku i na zewnątrz, oczy są tylko przejściem z jednego w drugie Wink

A nie miałeś nigdy uczycia, że za czyimiś oczami jest cały wszechświat?

Izis

Moim zdaniem owy inny świat istnieje prawie w każdej wierze religii jest o nim mowa tylko jest różnie postrzegany opisywany więc coś w tym musi być. Co do ludzi myślę, że większość z nich nawet nie chce o nim wiedzieć czy zobaczyć, boją się tego czego nie znają, nie rozumieją.

Amras

Keriann

Izis, tak często bywa, może to i lepiej, przynajmniej osoby nie czujące się na siłąch nie pchają się do spraw, które mogłyby je wewntualnie przerosnąć, choć czasem warto sięgnąć do piękniejszego świata.

A ciekawe, że u zwierząt patrzenie w oczy jest prowokacją do walki, jeśli osobnik niższy rangą wgapia sie w samca alfa, np. u wilków. Chociaż jak moje psisko czasem mi patrzy w oczy, to takice kochane jest i wcale to pyskówką nie brzmi Wink

Izis

Dokładnie

ja z moim psem tak samo mam.

Keriann

No dobra, wracając do tematu- ostatnio czytałam trochę o celtyckich zaświatach. Ciekawe jest, że definicję mają bardzo płynną. Bo z jednej strony mówi się o świecie umarłych, ale tylko przebąkuje. Z całą pewnością zaś wspomina się o świecie zamieszkiwanym przez istoty mityczne i właściwie nie wiadomo, czy chodzi o tą samą rzeczywistość dla zmarłych i np. legendarnych bohaterów, czy są to faktycznie różne światy- za naszym światem- czyli zaświaty, ale nie koniecznie kraina zmarłych.
A Wam zdarzyło się kiedyś doświadczyć jakoś "innych rzeczywistości"? Jesli tak, to w jaki sposób, w jakim kontekscie?

Karolus

Podróże astralne, Keriann. To najprostsza metoda.

Czasem, gdy jesienią wieje silniejszy wiatr, można poczuć niezwykłą obecność. Poza podróżami zdarzają się momenty, w których zasłona oddzielająca światy lekko się odchyla.